تاثیر سولفیدهای هیدروژن در آب آشامیدنی

تاثیر سولفیدهای هیدروژن در آب آشامیدنی



دو شکل از سولفور، معمولا در آب آشامیدنی یافت میشود:

سولفات و سولفیدهیدروژن که هر دو شکل نامطلوب بوده و معمولا بهعنوان خطری برای سلامتی مطرح نمیشوند. منابع سولفات و سولفید هیدروژن در آب آشامیدنی:

سولفات: .

سولفاتها ترکیبی از سولفور و اکسیژن بوده و بهعنوان بخشی از مواد معدنی طبیعی در تشکیلات بعضی از خاکها و سنگها یافت میشوند. به مرور زمان این مواد معدنی حل شده و در آبهای زیر زمینی رها میشوند.

سولفید هیدروژن:

باکتریهای احیاء کننده سولفور، که از سولفور بهعنوان منبع انرژی استفاده میکنند، عمدهترین تولید کننده سولفید هیدروژن میباشند. این باکتریها از نظر شیمیایی در آب موجب تبدیل سولفاتهای طبیعی به سولفید هیدروژن میشوند. باکتریهای احیا کننده سولفور، در محیطهای فاقد اکسیژن از قبیل چاههای عمیق، سیستمهای لولهکشی منازل(Plumbing systems) و دستگاههای گرمکننده آب یافت میشوند. همچنین گاز سولفید هیدروژن بهطور طبیعی در برخی از آبهای زیرزمینی یافت میشود. این ماده ممکن است از تجزیه مواد آلی همانند گیاهان پوسیده در زیر زمین حاصل شود. سولفید هیدروژن در چاههای عمیق یا سطحی نیز یافت میشود و میتواند از طریق چشمهها وارد آبهای سطحی شده که البته در این حالت H2S به سرعت رها شده و وارد اتمسفر میشود. سولفید هیدروژن اغلب در چاههای حفر شده در مناطق سنگ رس یا ماسه سنگ( Sand stone) ، نزدیک معادن زغال سنگ یا رسوبات حاصل از کودهای گیاهی و یا میدانهای نفتی یافت میشود.

نشانههای وجود سولفید هیدروژن در آب آشامیدنی

گاز سولفید هیدروژن بو و طعم زننده تخم مرغ گندیده را در آب تولید میکند. در بعضی حالات ممکن است تنها زمانیکه شیر آب تازه باز شده است یا موقعیکه آب داغ جریان دارد، بو به مشام برسد. آسیبهای وابسته به سولفید هیدروژن شامل، زنگ زدگی فلزاتی از قبیل آهن، استیل، مس و برنج میباشد. این ماده همچنین ممکن است موجب تیرگی ظروف نقرهای و بیرنگ شدن ظروف مسی و برنجی شود. سولفید هیدروژن میتواند سبب زرد یا سیاه شدن منصوبات داخل آشپزخانه یا حمام شود. قهوه، چای و سایر نوشیدنیها، با آب حاوی سولفید هیدروژن ممکن است بیرنگ شوند و ظاهر و طعم غذاهای پخته شده را نیز تحت تاثیر قرار میدهد. مقادیر بالای سولفید هیدروژن محلول، با استفاده از سختیگیرهای تعویض یونی همراه با بستر رزینی میتواند گرفته شود. موقعیکه در آب تصفیه شده بوی سولفید هیدروژن به مشام میرسد ولی هیچ مقداری از سولفید هیدروژن در آب تصفیه نشده مشاهده نمیشود معمولا در اینگونه موارد ، حضور برخی از اشکال باکتریهای احیا کننده سولفات در سیستم ممکن است عامل باشند. سیستمهای تصفیه میتوانند محیط مناسبی برای رشد اینگونه باکتریها محسوب شوند. همچنین باکتریهای نمک دوست که از سولفاتها بهعنوان منبع انرژی استفاده میکنند، میتوانند لایه لزج سیاه رنگی داخل سیستم های تصفیه آب ایجاد نمایند.

پتانسیل بیماری زایی

سولفید هیدروژن، مادهای است قابل اشتعال و سمی. معمولا در غلظتهای موجود در آب خانگی خطری ندارد، مگر در غلظتهای بسیار بالا. از آنجا که اینچنین غلظتهایی بسیار نادر هستند، حضور سولفید هیدروژن در آب آشامیدنی هنگامیکه در یک فضای بسته رها میشود، بهعنوان عامل تهوع، ناخوشی و در حالات شدیدتر مرگ مطرح میگردد. آب دارای سولفید هیدروژن به تنهایی نمیتواند سبب بیماری شود. در موارد نادر، ممکن است بوی سولفید هیدروژن ناشی از فاضلآبهایی باشد که حاوی آلاینده های بیماریزا هستند. زمانیکه فاضلاب، مشکوک به آلودگی با منبع سولفور است، آب میبایست از نظر باکترهای کلیفرم نیز مورد آزمایش قرار گیرد.

تفسیر نتایج آزمایش سولفید هیدروژن

اگرچه بسیاری از آلایندهها تحت عنوان استانداردهای اولیه و ثانویه آب آشامیدنی توسط EPA نامبرده شدهاند، لیکن از آنجائیکه غلظتهای بالای سولفید هیدروژن برای آنکه آب آشامیدنی مضر سلامتی بوده و آب را نامطلوب و ناخوشایند سازد لازم است، در این استانداردها ذکر نشده است. بوی آب با حداقل 0.5 ppm غلظت سولفید هیدروژن، بهوسیله اغلب اشخاص قابل تشخیص است. غلظتهای کمتر از 1 ppm به آب بوی لجن یا کپکزدگی میدهد. غلظت 1-2 ppm سولفید هیدروژن به آب بوی تخم مرغ گندیده داده و این آب برای سیستمهای لولهکشی دارای خاصیت خورندگی است. عموما مقادیر سولفید هیدروژن، کمتر از 10ppm است، اما گاهی اوقات این مقدار به 50-75 ppm نیز میرسد.

 

روشهای حذف سولفید هیدروژن از آب

اگر میزان سولفات یا سولفید هیدروژن در آب مصرفی بالا باشد، میبایست یکی از دو راه زیر را انتخاب نمود. یا منبع آب مصرفی را تغییر داد و یا با استفاده از سیستمهای تصفیه نسبت به حذف آلاینده اقدام نمود. ممکن است با حفر چاه جدید در محل دیگر و یا حفر چاه عمیقتر نتایج رضایت بخشی حاصل شود.

تشکیل سولفید هیدرژن در بعضی موارد ممکن است کاهش پیدا کند. استفاده از روش شوک کلریناسیون ممکن است تولید باکتریهای سولفید را کاهش دهد، اما موجب حذف آنها نمیشود. این فرآیند موجب تشکیل محلول سفید کننده قوی کلرین در چاه میشود. با بازشدن شیرهای آب ، آب کلرینه شده در تمامی قسمتهای سیستم لولهکشی جریان پیدا میکند. آب کلرینه شده به مدت چند ساعت و یا یک شب در داخل سیستم باقی میماند و سپس با بازگذاشتن شیرهای آب دور ریخته میشود. اگر بوی سولفید هیدروژن اولیه باشد( بدون دخالت باکتریها) با استفاه از یک سیستم آب داغ میتوان این بو را کاهش داد. برای حذف مقادیر جزیی سولفید هیدروژن میتوان از فیلتر کربن فعال استفاه نمود. فیلتر میبایست هرچند وقت یکبار تعویض شود. فرکانس این تعویض، بسته به میزان آب مصرفی روزانه و همچنین غلظت سولفید هیدروژن در آب متغیر است. غلظتهای تا حدود 6ppm سولفید هیدروژن با استفاده از یک فیلتر اکسید کننده (همانند فیلتر آهن) حذف میشود. این نوع فیلتر شامل شن پوشیده شده با دی اکسید منگنز است که موجب تبدیل گاز سولفید هیدروژن به ذرات ریز سولفور شده که این ذرات از فیلتر نمیتوانند عبور کنند. فیلتر شنی میبایست بهطور مرتب بکواش شده و برای حفظ پوشش دیاکسید منگنز از پرمنگنات پتاسیم استفاده شود. برای حذف مقادیر بالاتر از 6ppm سولفید هیدروژن میتوان از تزریق یک ماده شیمیایی اکسیده کننده از قبیل سفیدکنندههای خانگی (Household bleach) یا پرمنگنات پتاسیم و نهایتا استفاده از یک فیلتر بهره گرفت. ماده اکسید کننده میبایست داخل مخزن آب ریخته شده و اجازه داده شود حداقل 20 دقیقه بین ماده شیمیایی و آب تماس برقرار شود. سپس ذرات سولفور تشکیل شده با استفاه از یک فیلتر رسوبی حذف میشود. کلر اضافی نیز با استفاده از فیلتر کربن فعال حذف میشود . زمانیکه پرمنگنات پتاسیم مورد استفاده قرار میگیرد، استفاده از فیلتر شنی منگنز سبز(Manganese green sand filter) توصیه میشود. اغلب روشهای تصفیه برای سولفید هیدروژن همانند روشهای مورد استفاده در حذف آهن و منگنز است.

center">













اوکسین ادز معتبرترین و بزرگترین سیستم کسب درآمد وبمسترها
اوکسین ادز معتبرترین و بزرگترین سیستم کسب درآمد وبمسترها
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد